Mijn sportschool start vandaag met bootcamp. Lekker trainen in de natuur. Heerlijk, maar ik durf niet mee te doen. Bang om de hele groep op te houden als er van hindernis naar hindernis wordt gerend.
Hardlopen of joggen is nooit mijn ding geweest. Ik probeerde er tijdens de gymlessen altijd onderuit te komen met een (zelfgeschreven) briefje van mijn moeder, omdat ik geblesseerd was. Of ik nam een zwachtel mee en pakte mijn enkel volledig in, zodat ik geen piepjes-test of Wallen-loop moest afleggen. En nog steeds: als ik op de loopband sta in de sportschool kies ik voor wandelen in plaats van rennen. Wel met zes kilometer per uur, soms ietsje harder, maar dat is het wel.
Voor een klant heb ik vorig jaar voor het eerst meegedaan aan een bootcamp-training. Wat viel dat tegen. Het deed me weer denken aan de keren dat ik bij gym als laatste werd gekozen, omdat je aan mij toch niets had in je groep. Het aangegeven tempo kon ik niet bijhouden en ik hield het groepje op. Mijn man – die mee was om te fotograferen – probeerde me te motiveren, maar ik kon gewoon niet beter. Dat resulteerde vervolgens in tranen, want het is natuurlijk nooit leuk om ergens de slechtste in te zijn.
Het buiten trainen beviel me wel goed, waardoor ik ook best zin had om mee te doen met de les van mijn sportschool. Maar naar mate het moment dichterbij kwam, groeide de knoop in mijn maag. Met als resultaat dat ik nu dit stuk typ, terwijl de anderen zich in het zweet hebben gewerkt. Ik durf niet. Nog niet? Ik weet het niet. Voor mijn gezonde leven zal ik toch mijn grenzen moeten verleggen.
De hamvraag is: wat wil je ermee bereiken? Als dit: lekker buiten trainen is, dan is dat wat je gaat doen. Als je dan wilt wandelen waar anderen rennen: dat maakt voor jou niet uit: jij traint lekker buiten hoe jij het wil! Ps: als je een keer samen wil trainen buiten- geef me een gil!
Herkenbaar! 🙂
weer een mooi stukje geschreven.. misschien een idee om bootcamp voor beginners te starten die met hetzelfde probleem zitten?? zodat iedereen op haar/zijn eigen tempo toch een voldaan gevoel kan krijgen aan het buiten sporten.
Wat een onzin, het is genetisch bepaald of je wel of niet goed bent in sporten. Er zijn mensen die trainen zich kapot en presteren toch slechter als mensen die minder trainen. Tegenwoordig wordt iedereen afgerekend op prestaties. Het eerste wat ze vragen als je loopt of fietst is: "hoeveel kilometer heb je gedaan" Je moet luisteren naar je lichaam en gewoon dat doen wat je leuk vind.
En toch s het wel zo. Een krachtig, soepel en sterk lijf is nog geen garantie dat je een goede soprt presteerder bent. Een enorme wilskracht in een lijf wat het niet toelaat ook niet. De juiste combi is een de beste voorwaarde en dat is wat je grotendeels van moeder natuur meekrijgt. Net als je kleur ogen, of je schoenmaat.
Andrew, ik ben met je eens dat wilskracht belangrijk is maar als ik ging mountainbiken met mijn hartslag meter weet je precies hoe ver je kan gaan. Het is wetenschappelijk aangetoond dat er mensen zijn die genetisch beter in sport zijn dan andere mensen.Bovendien merkte ik in de sportschool met krachttraining dat ik minder snel conditie en spiermassa opbouwde als 20 jaar geleden. Je moet wel degelijk luisteren naar je lichaam. Met dezelfde training bouwt iemand van 20 jaar sneller conditie op als iemand van 60 jaar.
Bootcamp voor beginners lijkt mij ook wel wat want buitensporten is gewoon erg lekker.
Nu kom je op mijn vakgebied Jos …..Wat jij hier noemt is het gevolg van ouder worden. Dat heet Sacropenie (verlies van spiermassa) Dat start rond je 40'ste en je verliest vanaf dat moment ongeveer 1% aan spiermassa per jaar en worden de spieren taaier (minder visceus) Dus met minder kracht moet je meer weerstand overwinnen. Ter illustratie: tussen je 40'e en 50'e levensjaar ben je al circa 10% kwijt …. na je 80'ste gaat het nog harder bij wat je nog overhebt van die spiermassa. Denk maar aan het kuikenfile'tje, van de ouwe haan moet je soep trekken omdat het niet meer te eten is. Zet maar eens een jong en een oud mens naast elkaar dan zie je het meteen aan de lichaamsvorm. De spierkracht bij ouderen is zoals je uit ervaring weet fors minder dan bij jongeren. Daar komt nog de aftakeling van het skelet bij agv van botontkalking (oseoporose), wat daardoor broos wordt en inzakt (kromme rug en kleiner worden bij ouderen). Daarom wordt bij de steeds meer ouder wordende mens geadviseerd goed in beweging te blijven. Je houdt het verouderingsproces niet tegen maar "het overgebleven vlees" in beter conditie en de botten sterker. Maar je moet het natuurlijk weer niet overdrijven. Functioneel in beweging blijven. Lees hier maar eens verder http://www.kennislink.nl/publicaties/sarcopenie
Andrew Thijssen Rust roest, gewoon blijven bewegen
Bedankt voor al jullie reacties!