Zo’n gezond leven valt nog niet mee. Zeker niet als het die tijd van de maand is waar de hormonen het overnemen van het gezonde verstand. Mijn lijf snakt naar alles waar suiker en veel vet in zit. En mijn hand? Die graait gewoon in de koekjestrommel. Iets minder dan eerder, maar nog veel te vaak. Gelukkig heb ik geen paaseitjes gekocht, want anders hadden ze de Pasen niet gehaald.
Ik probeer me er niet schuldig over te voelen, want dan weet ik dat het helemaal mis gaat. Als ik mijn hoofd nu al laat hangen, dan val ik zo terug in het oude patroon. In dat geval zullen de kilo’s – die er nu al af zijn – snel weer terug keren. En misschien wel met meer… Je gaat dan toch jojoën. Nee, daar pas ik voor.
Een patroon doorbreek je niet zomaar. Dat heeft tijd nodig, zo vertelt mijn coach. Dan heeft ze het niet zo zeer over mijn levensstijl, maar over allerlei andere zaken die ik samen met haar aanpak. Gelukkig heb ik dan deze site als virtuele stok achter de deur. Met vallen en opstaan ga ik door. Doorzetten maar, zodat ‘Mijn gezonde leven’ ooit echt ‘Mijn leven’ wordt.
Herkennen jullie dit? Of heb je tips? Ik lees het graag.
