Ik heb het gehaald! Na vier dagen afzien, heb ik het felbegeerde kruisje eindelijk binnen. Gas moest er de laatste kilometers flink op door een trage ehbo’er, maar man wat een euforie als je dan over de streep komt. Tranen! Van vreugde, maar vooral van heel veel pijn. Dit was niet de ideale laatste Vierdaagse dag. Wat was het warm! En helaas waren veel festiviteiten afgelast vanwege de vliegtuigramp. Heel begrijpelijk, maar ik keek juist zo uit naar die sfeer in Cuijk en op de Via Gladiola.
Hoogtepunten van deze dag:
– Nog veel reacties op mijn tv-optreden en natuurlijk de vraag ‘Weet je het al?’
– Kilometers ‘Captain Jack’ zingen op de dijk (vanaf Overasselt naar Linden)
– Soep in Linden waar Michiel en Pa op mij stonden te wachten
– Familie langs de weg: pa en ma waren er natuurlijk de hele week bij, maar speciaal voor de Vierdaagse kwamen Saskia en Veronique samen met tante Marie-Louise en ome Paul vanuit het Zeeuws-Vlaamse naar Cuijk. Verderop stonden ook de ouders en zus van Michiel. Van ons nichtje Myrthe kreeg ik alvast een mooie medaille.
– Medelopers die me na de EHBO-stop (waar ik een uur heb gelegen, omdat ze beide voeten moesten intapen) motiveerden om door te blijven gaan, ondanks te pijn.
– Gladiolen die je van vreemden aangereikt krijgt.
– De finish. Michiel en mijn ouders heb ik helemaal gemist, terwijl ik snel over de finish liep. Ik had tenslotte nog maar een kwartier over.
Trackbacks / Pingbacks