Wat was dat weer een test gisteravond op de verjaardag van een vriendin. Zij vierde haar dertigste met feestje in winterse sferen. Gluhwein, erwtensoep en pannenkoeken mogen dan niet ontbreken. Die eerste twee vormden geen verleiding, maar die pannenkoeken…
Glühwein lust ik sowieso niet, dus op dat moment had ik geen moeite om me in te houden. Met mijn halve liter water in de hand, kletste ik gewoon gezellig met andere vrienden. Waar de menigte zich vervolgens enthousiast op erwtensoep stortte, kon dat voor mij niet snel genoeg voorbij zijn. Niet, omdat ik dat ook zo lekker vind. Integendeel, ik ga van de geur al over mijn nek. Goed bezig dus…
Maar dan volgen er pannenkoeken. Met spek, kaas, appel – wat je maar wil. Lekker met poedersuiker of stroop. Het ene na het andere bord wordt op tafel gezet. Het liefst zou ik een stukje proeven, maar ik weet dat ik dan verloren ben. Het is inmiddels al na twaalven, dus het is sowieso niet verstandig om nog te eten. Ja, misschien zeur ik wel een beetje tegen mijn vrienden, maar verder lukt het me toch om niets te eten. Zo weer een verleiding weerstaan. Alleen was het echt heel moeilijk, omdat er verder niets gezonds op tafel stond. Gelukkig verder ook geen ongezonde zaken als chips, want dan was ik waarschijnlijk wel voor de bijl gegaan. Nu heb ik mijn zin in iets lekkers bij thuiskomst beloond met vijf amandeltjes.
