Ik ging zo lekker de eerste weken van dit experiment. ’s Avonds zette ik een gezonde maaltijd op tafel en ik dronk met gemak twee liter water op een dag. Toch ging het mis. Niet dat ik weer vervallen ben in mijn oude patroon. Nee, dat gelukkig niet. Maar ik merk dat ik gewoon nog niet zo sterk in mijn schoenen sta dat ik een stukje gebak op een verjaardag kan weerstaan.

Dan bak je toch gezond? Ja, inderdaad. Dat was ik ook van plan. Maar ik kan nog niet op zoveel symphatie voor mijn gezonde baksels rekenen. Ik opperde een stapeltaart van bananenpannenkoeken met een mix van rood fruit, of een avocado-choco-mousse met notenvulling. Ook geen gejuich bij de avocado-limoentaart. Dan de magere yoghurttaart met rood fruit? Nee, manlief zag dat echt niet zitten op zijn verjaardag. Dus pakte ik gewoon een stukje chocoladetaart. Tja, en dan moet je dus niet de beheerder van ‘Mijn gezonde leven’ zijn. Voor je het weet krijg je dan opmerkingen als ‘ik ga je ontmaskeren’.

Andere valkuilen…
– gewoon mee-eten met de anderen, omdat ik niet durf te zeggen dat ik gezondere keuzes maak. Het is toch fijn dat we mee mogen eten.
– niet durven te zeggen dat de maaltijdsalade in het restaurant echt drijft in de dressing. Leverde me wel een leerles op: voortaan vraag ik gewoon om een salade zonder dressing.